De Waale
De Waale hannt fer jo nou gehatt. Änn de nö Börrgemeester hannd oug alld aagevange. Nou mott fer ens kiike, off di Lü, di ver gewäält hannt, de nääkste séss Joër ouch wérreklech dönnt, watt se es verschproëke hannt. Watt meg opgevalle woër vöër gen Waale, woër, dadd obänns alle Schtroëte nö gemakkt woërte, wu se voëf Joër nékks a gedoë hoë. Änn da wärrt tatt allemoël tegeliik gemakkt, watt föër vöël Haïnder ä gene Verkiër sörrecht. Wäärent tatt passeert, röppt-e Opposittsjuën: 'Wuvöër hadd-er datt neet fröüger gemakkt ?' Änn wänn de Opposittsjuën da wérr régeere döscht, dönnt-i genau etsällvde!
Wu ech meg drövver ärrger, éss, daad opp ti Waalplakaate nii e Programm schtéït, änn wänn et märr e paar Sätts wüëre. Nää, me sitt märr ene laachende Manne ovv en laachende Vro – e paar finn Vroolü motte jo ömmer derbéï séë – äss wänn e laachen.
Gesécht oug en Garanntii wüër vöër ene kommpétännte Börrgemeester. Övveregens, de meïste Lü hannt nékks te laache! Wuvöër motte di opp ti Waalplakaate da ömmer esu griilaache?
Wänn se di Plakaate nou noch diräkkt no gen Waale wäkkhoële lésste! Nää, di hange noch wéëkelang a gen Muure ovv a gen Böüm. Wänn ech nou sällver obb esu Plakaat schtäünt, änn ouch noch derbéï hä schriive loëte, dadd iich derr béttste Kanndidaat Börregmeester wüër,änn ech hä märr twinntech Schtämme kréëge, da léss eg datt Plakaat diräkkt no de Waale aafriite, waïl aïndesch makkt me sech jo doch märr lächerlech.
De Lü, di te beduure sönnt, datt sönnt-i, di ä ge Waalbüroo schtonndelang derr Pärrsonaaluutwiis konntroleere motte, off ti, di no gen Waal dékk béss ed oëvents schpië, di Tséddele télle motte. Méïstens sönnt-att jo Liërer, waïl me da séëker éss, datt se wännestens léëse, télle änn schriive könne. Iich hann et sällver oug allt foëv off séss Kiër motte doë.
Mä ver klaage jo ömmer övver alles, övver de Waale sällver, övver de Kanndidaate, övver Waalplakaate, wu éine, wuva me wéït, datt-é nii laacht, nou obänns övver et gannts Gesécht laacht. Et kann éël ouch séë, datt-é datt Gesécht märr esu schtoë hatt!
Mä, watt séëte ver, wänn et övverhoupt géïn Waale mië güëf ? No mäïn ech neet di paar vlämmsche Geménnde, wu et géïn Waale gegéëve hatt, waïl märr éïn änntsege Parrté Kandidaat woër. Nää, iich maïn di Laïnder, di géïn Waale orrganiseere, waïl de Minisster de Macht neet wélle aafgéëve. Da wüër ver natüürlech ouch neet tevréë!
Allsuë, lodd es märr noch séss Joër wiërknottere, änn wänn di, di ver nou gewäält hannt, neet tönnt, watt se verschproëke hannt, da wäärde se béï de nääkste Waale aafgewäält. Esuë dönnt fer datt!
Schpréëkwöërt
- Wéëm seg obb aïner verlött, dé éss verloëte: Wer sich auf andere verlässt, der ist verlassen. Selbst ist der Mann
- Ed Aïnt tréët de Laast: Das Ende trägt die Last
- Wéëm aakniite lött, ä Schoute gerött: Wer ankreiden lässt, in Schulden gerät. Borgen macht Sorgen
- Enne Aafschlaach éss géïne Duëtschlaach: Ein Abschlag ist kein Totschlag
- Géëge-ne Baggoëvent ka me néét gaape: Gegen einen Backofen kann man nicht gähnen. Mit großen Herren ist nicht gut Kirschen essen.
- Ed éss need alles Gout watt blinkt (änn ouch need alles Schtraunt, watt schtinkt): Es ist nicht alles Gold, was blinkt (und auch nicht alles Scheiße, was stinkt)
- De dommste Buure hannt te dékkste Kroëpétte: Die dümmsten Bauern haben oft die dicksten Kartoffeln. Die Dummen habne oft das meiste Glück.
- Jédder Döppke vännt sii Schtöppke: Jedes Töpfchen findet sein Deckelchen. Jeder Topf findet seinen Deckel.
- Enne gääre duët hatt géïn Nuët: Wenn man sich wünscht, man wäre tot, hat man meistens noch ein langes Leben vor sich. Öfters totgesagt hat langes Leben.
- Wu me hött, da valle Schpiëne: Wo man Bäume fällt, da fallen Späne. Wo gehobelt wird, fallen Späne.
Die komplette Sendung zum Nachhören
Redaktion und Moderation: Siegfried Theissen
